Mały Książę w ogrodzie pełnym róż
Ziarno pędy swe puściło,
W kilka dni już pąk zrodziło.
Wyrósł kwiat, a w płatkach róża,
Obrodziła piękna, duża.
Mały Książę widząc różę,
I wspaniały w jej naturze
Wygląd, który podziw budzi.
Róża zbytnio się nie trudzi.
Ładna była nie zaprzeczę,
Lecz myślała wciąż o sobie.
Co kto inny o niej rzecze,
Nie mieściło jej się w głowie.
Mimo kłamstwa i głupoty,
Mały Książę kwiat oswoił.
Dusił w sobie gniew do róży,
W końcu, w całej tej podróży,
Spotkał lisa, który rzecze:
-Oswoiłeś kwiat ten przecież,
Więc nie możesz go zostawić,
Bo choć w sobie zadufana,
To jej serce się rozkrwawi,
Pozostanie wielka rana....
Kurczak
Joomla Templates designed by Best Joomla Hosting
Ta strona używa plików Cookies. Dowiedz się więcej o celu ich używania i możliwości zmiany ustawień Cookies w przeglądarce. Czytaj więcej...