Córka poety

O samym świcie Urszulka wstała.
Do swego ojca zaraz przyleciała.
Usiadła mu na twardych kolanach
i przytuliła się-jego mała dama.
Na mamę swoją się spojrzała,
zaspanym swym głosikiem jej tak powiedziała:
"Nie będę chować tego skrycie
kocham mamę ponad życie!"
Zabawki w koło przewracając
To z jednego kąta w drugi się przedzierając.
Mówiąc pięknym wierszem na tatę zerkała
I myśleniem zbytnim głowy psować mu nie dała.
Nikomu posmutnieć nie pozwoliła
Istota to piękna i energiczna była.
W południe jak mogła, mamie pomagała
Mimo młodego wieku, radę sobie dawała.
Śmiechem swym każdego zabawiała
Dookoła ludzi w kółko skakała
Nikt przy niej nie zaznał goryczy
Bo przy Urszulce był dzień słodyczy.
Zza drzwi ktoś mówi, zza drzwi ktoś śpiewa
Młoda Urszulka swe struny rozgrzewa
Nucąc i wchodząc do pokoju dużego
Przytuliła mamę i tatę swojego.
Dzień się dziś kończy, jutro się zaczyna.
Na mięciutkim tapczanie usnęła ich dziecina.

Stokrotka